IMPLANTY

Terapię implantologiczną wykorzystujemy w przypadku uzupełnienia pojedynczych lub większych braków w uzębieniu. Wszczepienie jednego lub kilku implantów jest sposobem na uniknięcie noszenia protezy wyjmowanej na noc oraz pozwala na odzyskanie ładnego, naturalnego uśmiechu. Implant dentystyczny jest wszczepem zastępującym korzeń własnego zęba. Wprowadza się go chirurgicznie w kość wyrostka zębodołowego, gdzie dochodzi do integracji implantu z kością. Zabieg ten pozwala na wykonanie stałego uzupełnienia protetycznego czyli korony, mostu czy też pełnej rekonstrukcji zgryzu, w przypadku gdy pacjent nie ma żadnego własnego zęba.

Implant przypomina tuleję lub śrubę, wykonywany jest z czystego tytanu lub cyrkonu ponieważ jest bardzo dobrze tolerowany przez organizm człowieka oraz wytrzymały na obciążenia jakie znoszą naturalne korzenie zębów. Prowadzi do trwałego połączenia między implantem a kością.

Nowe zęby osadzone na implantach nie wyróżniają się od pozostałych, przypominają naturalne ponieważ ich odcień i glazura korony protetycznej są dobierane indywidualnie tak aby komponowały się z resztą zębów. Ponadto metalowe części implantu są całkowicie zasłonięte przez dziąsło oraz ceramiczną, lśniącą powierzchnię korony. Obecnie, dzięki dynamicznemu rozwojowi implantologii, wszczepienie implantu stało się powszechną i ogólnie dostępną procedurą wykonywaną w gabinecie stomatologicznym.

Przed przystąpieniem do wykonania zabiegu dokonujemy szczegółowego badania jamy ustnej, zwracając uwagę głównie na stan zębów i dziąseł oraz ilość tkanki kostnej w miejscach, w których planowane są wszczepy. Zabieg wszczepienia implantu jest bezbolesny, wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, wymagane są do tego sterylne warunki, nie wymaga hospitalizacji.

Pierwszym etapem jest spotkanie z Pacjentem oraz przeprowadzenie wstępnej konsultacji w celu zrozumienia oczekiwań, a także weryfikacji możliwości. Uzyskanie najlepszych wyników czasami może wiązać się z koniecznością przeprowadzenia dodatkowych zabiegów, zanim wszczepimy implant (np. odbudowa kości lub odbudowa tkanek miękkich). Podczas konsultacji Pacjent dostaje pełną informację na temat czasu i przebiegu leczenia, a także kosztów, gwarancji i ryzyka. Zazwyczaj na takim spotkaniu przedstawiane są wstępne scenariusze możliwe do wykonania przez implantologa. W zależności od wieku, oczekiwań, a także zasobności portfela Pacjent wybiera jeden scenariusz, którym chce podążać. Podczas konsultacji i badania lekarz implantolog przeprowadza wywiad, aby uzyskać informacje na temat stanu zdrowia Pacjenta. Szczegółowe informacje konieczne są do wystawienia właściwej diagnozy oraz ustalenia planu leczenia, a także przewidzenia ewentualnego ryzyka. Pod lupę brany jest fakt czy na przykład Pacjent był hospitalizowany w ciągu ostatnich 10-ciu lat, czy bierze jakieś leki na stałe, leczy się na osteoporozę, czy leczy się na choroby serca, nerek, wątroby, płuc, cukrzycę, zaburzenia krzepnięcia. Wszelkie istotne informacje powinny być odnotowane przez lekarza, a także nie powinny być zatajane przez Pacjenta. Pacjenci, którzy są palaczami dostają podczas wywiadu informację, że regularne palenie papierosów osłabia zdolności regeneracyjne tkanek miękkich, co za tym idzie zdecydowanie pogarsza efekty leczenia implantologicznego. Na koniec Pacjent otrzymuje ankietę, w której potwierdza własnoręcznym podpisem swój stan zdrowia.

Kolejnym etapem jest badanie jamy ustnej. Podczas badania lekarz sprawdza tkanki miękkie (m. in. kolor, grubość i ruchomość błony śluzowej), zęby pod kątem nachylenia, próchnicy, kamienia i płytki nazębnej oraz przyzębie i obszary bezzębne. Implantolog zwraca również uwagę czy Pacjent do tej pory stosował jakieś rozwiązania protetyczne, w jakim są one stanie, a także czy Pacjent ma odpowiednie nawyki higieniczne w obrębie jamy ustnej.

Następnie lekarz zaleca wykonanie tomografii komputerowej, aby dokładnie ocenić możliwości wszczepienia implantu. Punktem wyjścia jest sprawdzenie i ocena jakości i ilości tkanki kostnej, która będzie podłożem pod implant. Ta informacja pozwoli również na monitorowanie zmian zachodzących w kości już po przeprowadzeniu implantacji. Tomografia komputerowa daje bardzo precyzyjny obraz 3D, który pozwala ocenić szereg parametrów tj. stan kości (gęstość, stopień zaniku, zmiany chorobowe), stan zębów, wysokość oraz szerokość wyrostka zębodołowego w miejscu, w którym planujemy implantację, grubość błony śluzowej, umiejscowienie i rozmiar zatok szczękowych, przebieg nerwu i szereg innych. Przeanalizowanie wszystkich pozwala kompleksowo i najefektywniej zaplanować leczenie, a także skrócić czas zabiegu oraz zminimalizować dolegliwości pozabiegowe. W przypadku, gdy lekarz ma wątpliwości związane z ogólnym stanem zdrowia Pacjenta, może zalecić dodatkowe badania krwi, aby sprawdzić zdolności krzepliwości krwi i dopiero wtedy wydać opinię czy implant może być wprowadzony.

Po dogłębnej analizie wszystkich danych, czyli: zdjęć RTG, tomografii, wywiadu lekarskiego, implantolog przedstawia Pacjentowi wszelkie możliwe do zastosowania w jego przypadku rozwiązania implantologiczne, ustala konieczną liczbę i rozmiar implantów oraz ustala miejsce ich wszczepienia. Zazwyczaj przedstawiane są trzy możliwe do zrealizowania scenariusze uzupełnienia braków zębowych, które różnią się między sobą liczbą implantów, rozwiązaniami protetycznymi oraz kosztami. Pacjent dostaje orientacyjny kosztorys każdej opcji i może zadecydować, którą wybiera.

Kolejnym elementem jest zgoda na zabieg, którą Pacjent dostaje do podpisania przed przystąpieniem do zabiegu. W tym dokumencie Pacjent poświadcza swój stan zdrowia oraz wyraża zgodę na przeprowadzenie zabiegu, o którego etapach i ewentualnym ryzyku został uprzednio poinformowany przez lekarza.

Po przeprowadzeniu wszystkich wyżej wymienionych elementów przychodzi pora na zabieg, którego pierwszym etapem jest znieczulenie. Zwykle jest to znieczulenie miejscowe, które nie wymaga przerwy od codziennych obowiązków. Następnie lekarz przystępuje do implantacji, która jest zabiegiem chirurgicznym, wykonywanym w warunkach pełnej sterylności. Zabieg ma dwa etapy. Pierwszy z nich to nacięcie płata i przygotowanie miejsca/otworu pod wszczep, a następnie wkręcenie w to miejsce implantu. Przygotowanie otworu pod implant jest wykonywane kalibrowanymi wiertłami. Głębokość i średnica implantu, który mamy zamiar wszczepić powinna odpowiadać długości i średnicy miejsca przygotowanego pod wszczep. Następnie w otwór z odpowiednią siłą zapewniającą stabilizację pierwotną wkręcany jest implant. Cały zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

Jeżeli chodzi o liczbę zabiegów chirurgicznych koniecznych do wprowadzenia implantu, to wyróżniamy jedno- i dwuetapowe metody implantacji. Metoda jednoetapowa – tzw. gojenie otwarte polega na tym, że po wkręceniu implant zaopatrywany jest w tzw. śrubę gojącą, która po zabiegu wystaje z dziąsła. Dziąsła są tak zszywane, że śruba zostaje na widoku. Dzięki tej metodzie nie ma konieczności wykonywania kolejnego zabiegu chirurgicznego polegającego na odsłonięciu implantu, a więc nacięciu dziąsła, po okresie osteointegracji, czyli po czasie kiedy żywa kość i powierzchnia implantu połączy się. Jednym słowem po czasie kiedy implant „przyjmie się”. Brak konieczności ponownego nacinania dziąsła to podstawowa zaleta tej metody, jednak wiąże się ona z dużą odpowiedzialnością ze leżącą po stronie Pacjenta, ponieważ musi on wykazać się podwyższoną dbałością o higienę jamy ustnej w tym czasie, ponieważ metoda ta podnosi ryzyko wystąpienia stanu zapalnego dziąsła i kości w okolicy implantu, co może spowodować zakłócenia procesu zrastania z kością.

Z kolei metoda dwuetapowa polega na tym, że po wkręceniu implantu jest on zamykany tzw. śrubą zamykającą, a dziąsło jest całkowicie zaszywane, więc implant jest niewidoczny. Szwy usuwane są po około tygodniu. Miejsce implantacji goi się. Rozpoczyna się proces osteointegracji, czyli wspomniany już wcześniej proces zrastania się implantu z kością. Dzięki temu ze kość jest tkanką żywą, czyli taką w której płynie krew, dochodzi do obrośnięcia wszczepu tkanka kostną, a tytan, z którego wykonany jest implant, jest substancją biozgodną, czyli taką, której nasz organizm nie odrzuca – nie wytwarza stanu zapalnego (zależność tę wykrył szwedzki naukowiec prof. Per-Ingvar Branemark). Czas integracji implantu z kością jest inny dla szczęki, a inny dla żuchwy. Wynosi odpowiednio 6 i 3 miesiące. Czas leczenia wydłuża się kiedy niezbędne są zabiegi około-implantologiczne, takie jak sinus lift, czyli podniesienie dna zatoki szczękowej, przeszczep tkanki kostnej, czy rozszczep wyrostka. Wtedy czas leczenia może wynosić nawet 18miesięcy.

Drugim krokiem metody dwuetapowej jest odsłonięcie implantu gdy jest on już zagojony. Wówczas po nacięciu dziąsa śruba zamykająca zastąpiona jest śrubą gojącą. Po raz kolejny zakładane są szwy na około 7-10 dni. Nowe dziąsło kształtuje się wokół śruby gojącej. Po około 8 tygodniach nie powinno być już śladu po ingerencji chirurgicznej. Implant coraz mocniej wrasta w kość. Dla potwierdzenia, że proces osteointegracji przebiegł pomyślnie wykonywane jest zdjęcie radiologiczne lub tomograficzne oraz mechaniczne sprawdzenie stabilności implantu w kości. Po tym etapie można przystąpić do odbudowy protetycznej zębów na implantach.